Als (systemisch-existentieel) coach werk ik met mensen die gelukkiger, vitaler en vrijer willen zijn, die willen groeien, zich willen ontwikkelen en zelfs (op advies van de alwetende coach) een ‘betere versie’ van zichzelf willen worden. Samengevat: de meeste van onze cliënten willen anders zijn, andere omstandigheden of zich anders voelen dan nu het geval is.Daar zit wel enige logica in want dat is precies de beweging die ten grondslag ligt aan de huidige probleemervaring. De cliënt heeft ooit gehoord dat hij of zij niet goed genoeg was, moest veranderen of iets of iemand moest worden wat die persoon op dat moment nog niet was.

Bij het schrijven van deze blog stuit ik op de uitdaging om woorden te geven aan een ervaringsproces. Een bekend fenomeen in de afgelopen maanden; bij het schrijven van mijn afstudeerpaper stuit ik constant op zoekende vingers boven mijn toetsenbord. Dat frustreert soms, omdat de rijkheid van de ervaringen gedeeld wil worden, ik voel dat verlangen.

Toen, december 2006. Het was kerstavond en ik had avonddienst. De telefoon van de poli stond doorgeschakeld naar onze afdeling. Een man belde en hij gaf aan dat hij alle voorbereidingen had getroffen om deze avond een overdosis medicatie nemen. De pijn was te veel, hij was er klaar mee. Ik was 23 en op de een of andere manier kon ik erbij blijven. Misschien was ik gewoon naïef. Of geïnteresseerd zelfs in zijn verhaal en deze buitengewone keuze. Toen hij klaar was met vertellen, vloeide de aandacht heel organisch van het beëindigen van het leven naar het bespreken van de opties om de feestdagen door te komen. Zijn keuze viel op soep scheppen bij het Leger des Heils.Daarna heb ik door de telefoon nog vurig voor hem gebeden (standaardprocedure bij deze werkgever) en gingen we ieder ons weegs.

Er is en wordt veel geschreven over leiderschap. Logisch denk ik, het is een plek en taak van alle tijden.Afgelopen weekend keken we op de School voor Systemisch Bewustzijn (SSB) naar leiderschap vanuit de hypothese dat je als leider niet naar jouw zakelijk leiderschap kan kijken, zonder dit eerst privaat te maken. Dit betekent: kijken naar waar je vandaan komt, hoe jouw voorouders leiderschap kennen en niet kennen, welke ervaringen je in jouw leven hebt opgedaan met leiders: snappen welke invloed dit heeft en van waaruit je zelf kleur geeft aan jouw manier van leiding nemen over jezelf en een ander.